Αντί προλόγου...
Tweet
Το δικαίωμα να λες τη γνώμη σου δεν συνεπάγεται
αυτόματα το δικαίωμα να σε παίρνουν στα σοβαρά. Hubert Humphrey
Και αφού αποσαφηνίσαμε το δικαίωμα που έχουν όλοι
στο λέγειν και την αδυναμία της απούσας επιχειρηματολογίας ή έστω τεκμηρίωσης
ας κινηθούμε στην ουσία του άρθρου.
Γενεσιουργός αιτία του άρθρου-απάντηση ήταν το άρθρο
του Ane
για τις φοιτητικές εκλογές, όπου επικεντρώθηκε
στα τεκταινόμενα μέσα στο ΠΑ.ΜΑΚ. Ας δούμε όμως λίγο πιο σφαιρικά το ζήτημα
παρουσιάζοντας την πολιτική αποσάθρωση μιας ιδέας ευπαρουσίαστης και κατά τη
θεμελίωσή της σωστή.
Η ιδέα δεν είναι άλλη από τη διαδικασία των
φοιτητικών εκλογών, αυτού του συνονθυλεύματος ψηφοθηρίας, αλληλοκατηγοριών με
επιχειρηματική ισχύ προηγούμενων δεκαετιών, υποστήριξη της παράταξης με οπαδικά
συνθήματα, όπως δυστυχώς κατάντησε. Κάπου ανάμεσα σε αυτά υπάρχει και θλιβερά
ολίγιστος χώρος για πολιτική ανταλλαγή απόψεων και ιδεολογική «ζύμωση».
Η διαδικασία απλή και ξεκάθαρη… Φανατισμός χωρίς ιδεολογικό
υπόβαθρο σε μια μεγάλη βάση των πολιτικών σημαιοφόρων κάθε παράταξης,
συνθηματολογία και επιχειρηματολογία που θα ζήλευε ο Στάλιν και ο Χίτλερ και
είμαστε έτοιμοι για πολιτική αντεπίθεση!
Το σκηνικό διανθίζεται με μουσική και χρώματα (βλέπε
ηχεία και αφίσες) κάθε «ανεξάρτητης» φοιτητικής παράταξης και ΝΑΙ ΕΧΟΥΜΕ
ΕΚΛΟΓΕΣ!
Αλίμονο αν μέσα σε αυτή τη διαδικασία μονόφθαλμης
πολιτικής ενεργοποίησης της εγκεφαλικής αδράνειας δε διακρίνει κανείς σε κάθε παράταξη, αριστερή η
δεξιά, σκεπτόμενους απέχοντες από την οπαδικό σύμπλεγμα της φοιτητικής
παράταξης- προέκταση της ιδεολογίας τους, που πραγματικά πιστεύουν και
εκφράζουν τις θέσεις και την άποψη που κάποτε εξέφραζαν οι πολιτικές
παρατάξεις. Δυστυχώς όμως αποτελούν μειοψηφία, μια μειοψηφία όμως που κάθε
φοιτητής που «ψάχνεται» πολιτικά θα πρέπει να γνωρίσει και να συζητήσει ώριμα
μαζί της.
Αφήνοντας την επάρατη αυτή γραφικότητα, σύμφωνα με
πολλούς, βλέπουμε το πλήθος! Έτοιμο να φωνάξει, να παρασυρθεί από τη
γαλάζια-πράσινη-κόκκινη δίνη της παράταξης του, να ασκήσει κάθε μορφή βίας για
την ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ του! Εύκολα διερωτάται κανείς για τη σύνθεση του
πλήθους, η οποία αδρομερώς είναι η εξής: φανατισμένοι φοιτητές που «γουστάρουν»
τη φάση των εκλογών μη έχοντας κάτι άλλο ουσιαστικό να προσφέρουν στην κοινωνία
πέρα από την ψήφο τους, γυναίκες του γηπέδου που προκαλούν ακατάπαυστο γέλιο
όταν τις ακούς να βρίζουν και να κάνουν χειρονομίες, άτομα με μηδαμινή
κοινωνική ταυτότητα πέρα της παράταξης καθώς βέβαια και τους τάγους- υπεύθυνους
που πάντα κρατάνε ένα μετριοπαθές ύφος για χάριν του πρεστίζ τους…
Η αποφασιστικότητα της πλειοψηφίας του πλήθους
συγκρίνεται με αυτή της γυναίκας στο Μεσαίωνα και η πολιτική γνώση της με την
αντίστοιχη των κατοίκων της Βόρειας Κορέας. Και όμως! Ακόμα με αυτή την
αποχαυνωτική άγνοια γίνονται υπερασπιστές της ιδέας και της παράταξης! Ίσως
ξεπερνά τα όρια της λογικής ανοχής του "αγενούς" σκεπτόμενου. Είναι επιληπτική
κρίση της ιδέας που χάθηκε στη μαζοποίηση και τη νοθευμένη πολιτική "αγενή" σκεπτόμενε μου…
Η κρίσιμη μέρα των εκλογών περνά και έχουμε πλέον
αποτελέσματα! Ο εξευτελισμός του πολιτικού αντιπάλου, ακόμα και ανύπαρκτου
πολιτικά, είναι το πρώτο βήμα για την ψυχολογική επιβεβαίωση της μάζας!
Βρισιές, τραμπουκισμοί και ενέργειες «ουσίας», όπως το κάψιμο των αφισών και οι
ψευτοτσαμπουκάδες, βρίσκουν εύφορο έδαφος. Τραγελαφικό έτσι; Τέτοιοι
βανδαλισμοί από δήθεν ιδεολόγους ολκής; Και όμως αληθινό… Απογοήτευση "αγενή" σκεπτόμενε μου….
Φοβόμαστε την κρίση αξιών και έλλειψη παιδείας και
πολιτισμού. Απευχόμαστε τη μαζοποίηση και την κονιορτοποίηση της ελεύθερης
κριτικής σκέψης… Ωραία και ρομαντικά όλα αυτά… Πρέπει να ξεκινήσουμε από τη
βάση όμως τελικά! Πριν κανείς αποκτήσει κριτική ικανότητα πρέπει να μάθει να
σκέφτεται… Πριν κανείς διαφοροποιηθεί από τη μάζα πρέπει να καταλάβει ποιος
είναι… Πριν κανείς διαχωρίσει τις αξίες ας καταλάβει τι εκφράζουν για αυτόν οι
αξίες… Πριν κανείς γίνει "αγενής" σκεπτόμενος ας μάθει να ακούει και να βλέπει…
Μιλώντας για αξίες και ιδανικά είναι παράλογο και
χυδαίο να συγχέουμε τις ιδεολογίες με τη σημερινή παρουσιαζόμενη εικόνα τους.
Εύλογα ο αντίλογος μου θα απαντήσει πως αυτοί εκπροσωπούν τους φορείς και οι
πράξεις τους εμφανίζουν μια γελοιωδέστατη ανεπάρκεια. Θα συμφωνήσω
επισημαίνοντας όμως τη δύναμη της μάζας και του πλήθους. Η ποδηγέτηση της μάζας
στο μικρόκοσμο, όπως στο πανεπιστήμιο, γίνεται με τα ίδια κριτήρια όπως παντού,
συμπεριλαμβανομένου της «αμεσότητας» του πλήθους με τα κέντρα λήψης των αποφάσεων-
ιδεολόγων πρωτοστατών.
Η δυνητική δυναμική των ιδεών στο πανεπιστήμιο θα
πρέπει πάντα να είναι ελπιδοφόρα και ρηξικέλευθη είτε εκφράζεται μέσω
προϋπαρχόντων θεσμών είτε καινούριων. Η ιστορία των πολιτικών παρατάξεων στα
πανεπιστήμια έχει ρίζες στη μεταπολιτευτική Ελλάδα και σίγουρα χρήζει ανανέωσης
και αναδόμησης είτε με την αλλαγή της πλεύσης και του τρόπου που δρουν στα
πανεπιστήμια είτε με την κατάργηση τους… Ο ντετερμινιστικός χαρακτήρας της
εκάστοτε νεολαίας πρέπει να αναθεωρηθεί καθώς και η σύνθεση αυτών… Αυτά τα –όχι
τόσα- λίγα από μένα "αγενή" σκεπτόμενε μου και μακάρι να στρεφόμαστε λίγο
παραπάνω στην ουσία και όχι στον εριστικό τρόπο έκφρασης της…
ΥΓ. Σίγουρα το «ύφος» του άρθρου δεν ταιριάζει με το
blog
ήθελα όμως κάποια πράγματα να ειπωθούν πέρα από τη σφαίρα του χιουμοριστικού…
Διεκδικήστε ό,τι πραγματικά αξίζετε,
Γιώργος
